Początki tworzenia szkoły we wsi Łempice sięgają okresu II wojny światowej (ok. roku 1942, 1943). Wtedy do Łempic przybyła nauczycielka   z Koców Schabów – pani Maria Frankiewicz, pochodząca z Kozłówki, pow. Głubczyce. Była to sumienna, oddana dla środowiska nauczycielka, w której pracy szczególne miejsce zajmowało kształtowanie nawyków higieny osobistej   i otoczenia. Z Koców przywieziono też ławki. Nauczanie odbywało się w domu Łempickiego Franciszka. Trwało to krótko, następnie przeniesiono szkołę do państwa Olszewskich, a od nich do Łempickiego Józefa.

Placówkę edukacyjną zamknięto bardzo szybko, gdyż w okresie okupacji Niemcy zabronili nauczania. Jednak pani Frankiewicz mieszkająca u Łempickiego Józefa, ojca późniejszego dyrektora prowadziła tajne nauczanie dla kilkorga dzieci, których rodzice utrzymywali bliski kontakt z nauczycielką. Z takiej formy nauczania korzystali między innymi Łempicki Henryk, Krasowska Zenobia, Kryńska Teodozja. Działania te były bardzo ryzykowne  i niebezpieczne. Jednak uczniowie bohaterskiej nauczycielki zawsze potrafili odpowiednio się zachować, tak aby okupanci nie zorientowali się, czym tak naprawdę zajmują się dzieci.

Po zakończeniu wojny szkoła znów wróciła do Łempickiego Józefa (ojca Kazimierza), do państwa Tryniszewskich. Była to szkoła czteroklasowa, na początku do roku 1946 z jedną nauczycielką – panią Frankiewicz, następnie nauczycielem był pan Eugeniusz Lech, zwolennik twardej dyscypliny. W drugiej połowie lat czterdziestych do pracy przybyła pani Ewa Kosk  i pracowała razem z panem Lechem. W 1949 roku rozpoczęto budowę nowej szkoły. Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli mieszkańcy Łempic i Kobus. Koordynatorem działań był Łempicki Józef (ojciec późniejszego dyrektora).

W skład komitetu budowy wchodzili też Zarzecki Antoni, Kryński Aleksander, Krasowski Józef, Łempicki Jan . Plac przeznaczony pod budowę o powierzchni 3.20 ha znajdował się na terenie Kobus. W związku z tym szkołę wybudowano na gruncie należącym do Krasowskiego Józefa, któremu w zamian oddano działkę w Kobusach. Budowę szkoły ukończono w 1950 roku. Był to budynek zbudowany ze skałek i zaprawy wapiennej. Nauczanie z prywatnych domów przeniesiono do oddanej do użytku, wyświęconej szkoły. Była to już szkoła siedmioklasowa. Kierownikiem została pani Ewa Kosk. Od półrocza 1951 roku, kiedy urodziła dziecko, starszych uczniów przeniesiono do Szkoły Podstawowej w Niemyjach, uczęszczali tam oni do klasy szóstej i siódmej.

Do grona nauczycieli, których wspomina się po dziś dzień należeli: Ewa Kosk, Edmund Niewiarowski, Antoni Zaremba, Nina Pieczyńska, Stanisław Kocon, Czesława Prószyńska, pani Pęska, pani Walentyna. W latach siedemdziesiątych z inicjatywy pani Kosk w ramach rozbudowy wybudowano szkołę murowaną (dzisiejszą starą szkołę). Dobudowano wtedy dwie sale lekcyjne. W 1981 dyrektorem szkoły został pan Henryk Łempicki, który pełnił tę funkcję przez 10 lat. Wtedy zrodziła się inicjatywa rozbudowy szkoły.  W skład komitetu rozbudowy wchodzili: Krasowski Kazimierz, Łempicki Józef, Łempicki Jan, Tryniszewski Zygmunt.

Wsparciem i pomocą służył pan Witold Charko – dyrektor gminny oraz pan Mieczysław Czarniewski – pełniący wysokie funkcje w Urzędzie Wojewódzkim.

Otwarcie szkoły odbyło się na przełomie października i listopada w 1990 roku.

Opracowano na podstawie wspomnień Panów:      

Stanisława Łempickiego

Kazimierza Krasowskiego